toegang tot verzorgings- of verpleeghuis

Honderden verzorgingshuizen sloten afgelopen jaren hun deuren, en we zíjn er nog niet. Waar kunnen ouderen, die met de beste wil van de wereld niet meer thuis kunnen wonen, nog terecht? Hoe is de toegang geregeld? En hoe zit het met de kosten? Ik krijg er veel vragen over. Wil je meer antwoorden dan ik hieronder geef? Bel me gerust.

Ouderen die lichte zorg nodig hebben, moeten langer thuis blijven wonen. Iedereen weet dat inmiddels wel. Deze trend is enkele jaren geleden ingezet. In zorgjargon heet het ‘extramuralisering’ ofwel: zorg buiten de instellingsmuren. Verzorgingshuizen verdwijnen, en alleen nog mensen die altijd toezicht nodig hebben of 24 uur per dag zorg dichtbij, komen in aanmerking voor opname. Uiteindelijk zullen alleen de verpleeghuizen overblijven. En daarvoor heb je een indicatie nodig via de WLz (Wet langdurige zorg), afgegeven door het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg). Overal in het land gelden dezelfde voorwaarden. Het zorgkantoor in je regio kan helpen bij het vinden van een geschikt huis. Maar je kunt ook zelf bellen met een zorginstelling.

indicatie

Hoe ziet zo’n indicatie eruit? Allereerst: Tot dit jaar indiceerde het CIZ in ZorgZwaartePakketten ofwel ZZP. In geval van verhuizing naar een zorginstelling gaat het om een indicatie ‘Zorg en Verblijf’. Voor ouderen hangt daar meestal het label ‘Verzorging en Verpleging’ (VV) aan vast. Op dit moment heb je minimaal een indicatie vanaf ZZP-4 (VV) nodig. Een verpleeghuis werkt met hogere indicaties. De zorgzwaartepakketten gaan verdwijnen nu het CIZ begonnen is met indicaties in ‘Zorgprofielen’. Zorgprofielen zijn vergelijkbaar met zorgzwaartepakketten. Een indicatie is een voorwaarde voor verblijf in een zorginstelling. Je kunt je dus niet alvast vooraf inschrijven.

woon- en zorgkosten

Mensen die verhuizen naar een zorginstelling, zullen steeds vaker de woonkosten zelf moeten betalen. Meestal in de vorm van huur aan een woningcorporatie. Dat betekent dat je bij een lager inkomen huurtoeslag kan aanvragen. Op de website van de Belastingdienst vind je informatie over de voorwaarden.
Zorgkosten worden verrekend via de Wet Langdurige zorg.
Deze splitsing tussen woon- en zorgkosten moet, naast kostenbesparing voor de overheid, leiden tot kwaliteitsverbetering in zorgen en wonen. De overheid verwacht namelijk dat mensen bewuster gaan kiezen omdat ze ‘waar voor hun geld’ willen.

eigen bijdrage

Iedereen die in een verzorgings- of verpleeghuis verblijft, betaalt een eigen bijdrage op de zorgkosten. Afhankelijk van je situatie is dat een lage bijdrage -tot maximaal ruim 832,60 euro per maand- of een hoge bijdrage. Omdat tegenwoordig acht procent van je spaargeld (sparen én beleggen) meetelt als inkomen, kan de hoge eigen bijdrage oplopen tot 2284,60 euro per maand. Het peiljaar ligt altijd twee jaar terug, dus dit jaar is dat 2013.
Hoge of lage eigen bijdrage? Dat hangt onder andere samen met de vraag of je op het moment van opname een thuiswonende partner hebt of een huis in de verkoop. Meer details vind je op de website van het CAK. Je kunt hierop ook berekenen hoe hoog je eigen bijdrage uitvalt, afhankelijk van je eigen vermogen, inkomen, leeftijd en gezinssamenstelling. De eigen bijdrage wordt maandelijks geïnd door het CAK.

nieuwe woonvormen

Inspelend op de splitsing tussen wonen en zorg, duiken nieuwe woonvormen op. Zoals verzorgingshuizen die door een geslonken instroom en dreigende sluiting, hun kamers verhuren aan ouderen met een zorgvraag. Woongemeenschappen voor ouderen of nieuw gebouwde ‘zorgwoningen’ (huur of koop) ontstaan vanuit dezelfde gedachte. Je kunt er terecht als je door ziekte, handicap of ouderdom niet meer zelfstandig kunt wonen. En 24 uur hulp krijgen bij wassen, aankleden, naar bed gaan, eten, medicijngebruik en huishouden. Deze zorg, vaak geleverd door een thuiszorgorganisatie, valt onder zorgverzekeraar of gemeente. de toegang verloopt meestal via een gesprek met een wijkverpleegkundige of een maatschappelijk werker. Let op: verpleging is vaak beperkt mogelijk. Word je dement of bedlegerig, moet je alsnog naar een verpleeghuis….

kleinschalige wooninitiatieven

Groeiend is het aantal kleinschalige woon-zorgorganisaties gefinancierd uit particulier geld. Sommige bestempelen zichzelf als ‘luxe zorgresidentie’ en zijn met woon-/serviceprijzen vanaf diverse duizenden euro’s per maand voor een beperkte groep bereikbaar. Zorg is er verkrijgbaar in alle soorten en maten, en meestal tot het levenseinde toe. Toegankelijker voor meer inkomensgroepen zijn de kleinschalige wooninitiatieven voor mensen met een bepaalde zorgvraag. Zoals De Herbergier, met ruim dertig locaties voor gemiddeld vijftien mensen met dementie. Bewoners hebben een zorgindicatie (CIZ of zorgverzekeraar) die is omgezet naar een Persoonsgebonden Budget. Met dit geld koopt De Herbergier zelf zorg op maat in, buiten reguliere thuiszorgorganisaties om, en passend bij de eigen filosofie (veel persoonlijke aandacht). Een deel van de plekken bij de Herbergier is gereserveerd voor mensen met alleen AOW.

 

dit artikel is ook gepubliceerd op www.mantelzorgelijk.nl en op www.amsterdamszorgblog.nl